Esther 1971 – 2021
Toen in augustus 2019 het bericht kwam dat Esther ongeneeslijk ziek was ging er een schokgolf door Snippers. Esther? Nee toch! Die vrolijke meid zou niet lang meer te leven hebben? Het was moeilijk te geloven. We kwamen bijeen om samen met haar dit afschuwelijke bericht te verwerken. Door de bewonderenswaardige wijze waarop Esther haar ogenschijnlijke aanvaarding van het naderend einde onder woorden bracht, wist zij voor ons aan de zwaarte van het moment een zekere lichtheid te geven.
Na enkele maanden van onderzoeken leek er echter toch nog hoop te zijn. Was het ‘slechts’ een ontsteking, of toch…? Esther besloot de strijd aan te binden met Elvis, zoals zij de getroffen alvleesklier verbasterde. Begeleid door een zeer kundig arts pakte ze alle kansen, hoe ziekmakend de behandelingen ook waren, om beter te worden. Nog niet eens voor zichzelf, maar vooral voor Ben en haar dochters. Een slopende periode van afwisselend hoop en teleurstelling volgde. Tot het duidelijk werd dat er geen hoop meer was.
Levensgenieter als ze was, probeerde ze zoveel mogelijk te halen uit de tijd die haar nog restte. Ze had zelfs de moed om in haar eentje haar wintersportvrienden achterna te vliegen om zo nog enkele dagen in het skigebied als vanouds met hen te kunnen doorbrengen. Maar bovenal was Esther tot het einde de geweldige echtgenote en moeder voor Ben en haar meiden.
Esther bleef nauw verbonden met haar Snippervrienden. Ze vervulde, waar mogelijk, haar taken als bestuurslid en aanvankelijk ging ze door met het repeteren van haar rol, totdat Covid voor iedereen roet in het eten gooide. Op de repetities kwam Esther zo vaak te laat, dat iedereen dat als normaal ging ervaren. Opgewekt stapte ze dan binnen, ijdel als ze was, altijd goed ‘gesoigneerd’. Bij uitvoeringen ontbrak er nooit een föhn in haar tas. Wij, als Snippers, maar ook veel bezoekers van onze voorstellingen, zullen haar vooral herinneren als Roodkapje. Haar glansrol in Lang en Gelukkig, waar ze zelf ontzettend veel plezier aan beleefde. We zullen haar inbreng als bestuurslid, haar betrokkenheid en kritische vragen, maar vooral haar sprankelende aanwezigheid ontzettend missen.
Terug naar Leden